İĞNEADA
Mert Gölü Ormanlar, İğneada’nın hemen üst kenarında bitiyor. Gerçekte İğneada ormanla iç içe, orman çevrelemiş.Kasaba, yirmibeş otuz yıl önce bıraktığım sınırlar içinde kalmış. Ormana saldırmış, becerememiş. Orman inatla direnmiş. Kazanan orman olmuş. Ormandan bir iki parça tırtıklamış, önemsiz. İğneada’nın sağ başından içeri, aşağıya doğru iniyoruz. Geldiğimiz yıllarda kaldığımız pansiyonu, Mert Gölü’nü, uzaktan longoz ormanlarını, uçsuz bucaksız kumsalı göreceğiz. Eski bir dosta gider gibiyiz. Sağımıza mezarlığı aldık, az aşağıya indik. Pansiyonumuz duruyor. Ciddi bir onarımdan geçmiş. Bahçede yaşı geçkince yabancı bir kadın çimleri biçiyor. Sesleniyoruz. O da içeri sesleniyor, orta yaşın üstünde bir adam bozuk ve kıt Türkçesiyle bize yanıt veriyor. Türklere kapalıymış, Almanlar için yapmışlar. Biraz irdeledim, adamın aslında Türk olduğunu öğrendim. Dışarıdan İğneada için örnek bir işletme gibi duruyor. İçini de görüp fotoğraflamak ve tanıtmak istedik. ...