SELİMİYE KÖYÜ
YOLLARA DÜŞTÜK Dönüşe bıraktık köyü. Heyecanımızı sona bıraktık. Biraz daha merak edelim istedik. Yerleşmeyi arzuladığımız köy. Kolay değil, bundan sonraki yaşamamızın huzuru olacak. Doğup-büyüdüğümüz kenti bırakıp geleceğiz. Gürültüsüne, karmaşasına, gerilimli yaşam biçimine alıştığımız koca kentten ayrılacağız. Hergün mavi, hergün yeşil, heran sükûnet bizi rahatsız edecek mi? Deneyeceğiz… Hiç alışkın değiliz! ( Datça ) Datça… Yıllar önce gitmiştik. Yolu zordu. Yolculuk korkutucu ve yorucuydu… Bakir ve yalnızdı… Henüz talancılar uğramamıştı Datça’ya… Çok gezememiştik… Sabah Marmaris’ten çıkmış, öğlen gibi Datça’ya varmıştık. Görülecek pek bir şey yoktu, köy ölçeğinde insan kalabalığı ve taş evler vardı. Biraz yoksul, biraz yalnızdı… Biz böyle anımsıyoruz. Çok yer gezdik, belki de karıştırıyoruz… Datça’da birkaç saat kaldıktan sonra, zor bulduğumuz bir kamyonetle akşam saatlerinde Marmaris’e döndük. Görmek istiyorsanız bir doğa harikası Ege’nin güneyinde D...